İlk Karşılaşma.

"Heyecandan ölmek" sözü benim için ilk defa bu kadar gerçekçiydi. Dırdırcı için ilk makalem olacaktı. Konuyu öğrenir öğrenmez daha bilimsel bir makale için soluğu kütüphanede almıştım. Burası fazla büyük ve fazla düzenliydi. Açıkçası benim hiçbir zaman olamadığım kadar düzenliydi. Boyum sadece ilk üç rafa yetiyordu. Geldiğimden beri yaklaşık bin kitaba bakmıştım fakat hiçbiri zehirli mantarlar ansiklopedisi değildi. Kafamda bir soru oluşmuştu, acaba öbrüm kütüphanenin ilk üç rafında ansiklopedi aramakla mı geçecekti ? Yo hayır, bu dayanılamaz bir işkence olurdu. "Size yardım edebilir miyim bayan ?""Oh hayır, çok özür dilerim." Bir kaç saniye daha durup sonra bana baktı. Sadece gözlerine bakıyor olsamda gözlerinden dudaklarında tatlı bir gülümseme olduğunu anlamıştım. Görevliyse kısık sesle kendi kendine "İşte şimdi bittik." dedi. Görevlinin yanındaki adam "Bu, önemli değil." dediğinde görevlinin gözleri faltaşı gibi açılmıştı. "Bay Osnard, bu siz misiniz ?" Osnald.. Görevli ona şaşkın şaşkın bakarken ben Bay Osnald'ın elindeki ansiklopediyi farketmiştim. Hızla onu kaptım ve gözlerimi ondan ayırmadan devam ettim "Onu nereden buldunuz ?" Bu bir muzice olmalıydı. "Üzgünüm, bu sonuncusuydu ve az önce onu Bay Osnald aldı." İşte bu inanılır gibi değildi. Surat ifademi hayal edebiliyordum ve değiştirmek istiyordum fakat bu kitabı çok istiyordum. Bu bana yapılmış bir haksızlık olmalıydı. "Sorun değil, beraber inceleyebiliriz." Bunu duyduğumda büyük ihtimalle kendimi kaybetmiştim, teşekkür edip Bay Osnald'ın boynuna sarıldım. "Öhhö öhhö.." Görevli sahte öksürükleriyle kendime gelmemi sağlamıştı. "Sizin çok önemli olmalı." Başımla onayladım. Koşup boş bir sandalyeye oturdum. Kitaba öylesine dalmıştım ki Bay Osnald'ın görevliyi bizi rahatsız etmemesi konusunda uyardığını bile farketmemiştim. Arkamdan gelen bu sesle irkilmiştim, hızla arkamı döndüm. Saçlarım bana seslenen görevlinin yanındaki adamın suratına hızla çarpmıştı. Suratını iki elinin içine aldı.

Andrew, her cuma yaptığı gibi o cuma da kitap almak için Flourish&Blotts'a gidiyordu. Ancak bu sefer aldığı kitabı kendisi için değil, dükkanı için alıyordu. Zaten bu dükkanı satın aldığı günden beri karanlık sanatlar hakkında yüzlerce eser okumuş, ve hepsini müşterilerine satmıştı. BU seferki müşterisi onun okumadığı bir kitabı istiyordu. Müşterisinin derdi, bahçesinde biten zehirli mantarlardı ve Andrew'den bunun için bir tılsım hazırlamasını istemişti. Ancak Andrew daha önce ne bununla ilgili bir şeyler duymuş, nede böyle garip bir şey için Andrew'e başvurulmuştu. O da işin garipliğini boş verip, alacağı parayı düşündü ve zehirli mantarlar ile ilgili biraz bilgi alabilmek için bu dükkana gelmişti işte. Bunları düşünürken acemice siyaha boyanmış dükkanın kapısına geldiğini fark etti. İleride sarışın bir kız da dükkana doğru geliyordu, birkaç saniye için baktı ve içeri girdi. İçeride yine aynı bilindik küf kokusu vardı, bu dükkana ilk gelişinde bu kokuda az kalsın bayılacaktı. İçeride yaklaşık üç metre boyunda yan yana sıralanmış yüz kadar raf vardı. Andrew başından beri dükkanın sihirle genişletilmiş olduğunu biliyordu, çünkü Marcus ile anlaşıp genişletme muskasını kendisi yazmıştı. Ancak dışarıdan gelenler bu kadar güçlü bir genişletme büyüsünü kimin yaptığını merak ediyorlardı. Andrew etrafa bir süre bakındıktan sonra Marcus'un yanına gitti. Selam Marcus. Marcus yine eline Sihir Tarihinde Cincüceler isimli bir kitap geçirmiş okuyordu. Andrew daima Marcus'daki bu cincüce sevdasını kınamıştı, öyle ki bir tartışma sırasında ona Tezekyalayan bile demişti. Ancak Marcus bu lafı fazla önemsememiş, Andrew'in yanında cincücelerden bahsetmemeye özen göstermişti. Andrew'in sesini duyar duymaz elindeki kitabı masanın altına fırlarttı, ve Andrew'i selamladı. Ah, Andy! Seni uzun zamandır görmüyordum. Yeni kitaplar geldi ve daha güçlü bir muskaya ihtiyacım var. Anlarsın ya.. Bakanlığa para ödemek istemiyorum dostum.. Andrew gülümsedi. Sorun değil Marcus. Yarın sana yeni bir muska hazırlarım. Ama önce bana Zehirli Mantarlar Ansiklopedisi'ni bulmalısın. Marcus oldumolası bakanlık karşıtı birisiydi, bakanlığın büyücüleri dolandırdığını düşünüyordu. Haksız da sayılmazdı aslında, yeni bakan tam bir Pislikemen'di ve muggle'larla fazla haşırneşir oluyordu. Ancak Andrew'in bunları ne konuşacak, nede düşünecek vakti vardı. Tam zamanında geldin Andy, sadece bir adet kalmıştı elimde. Ve onu sana seve seve ücretsiz olarak verebilirim.Andrew gülümsedi. Lanet olası iyilik hastası Marcus. Hiç Akıllanmayacak. diye geçirdi içinden. Marcus arkaya doğru gitti, ve Ansiklopediler bölümüne asasını doğrulttu. Accio Zehirli Mantarlar Ansiklopedisi diye mırıldandı ve gelen kitabı paketlemek için masanın üzerine koydu. Hayır Marcus, kendim götürürüm. Hediye değil. Aslında sadece bir sayfaya ihtiyacım var. dedi Andrew ve kitabı masanın üzerinden aldı. Tam o sırada, giriş kapısının üzerinde asılı zil çaldı. Giren Andrew'in sokakta gördüğü kızdı, ancak Marcus ona yardıma gitmedi. Kız kendi başına aradaki koridorlardan birisine girdi. Yaklaşık on beş dakika daha Andrew ile laklak yaptı Marcus, ancak kızın hala koridordan çıkmadığını görünce o tarafa yöneldi. Andrew de sohbetleri bölünmesin diye Marcus'un peşinden gitmişti, ancak kitabı masaya bırakmayı unutmuştu. Marcus'un kıza Size yardımcı olabilir miyim bayan? dediğini duydu, ve ardından kızın ipeksi sesini. Oh hayır, çok özür dilerim. Marcus gözlerini kıza dikip birkaç saniye kızı süzdü, sonra bana hitap ediyormuş gibi gelen ses tonuyla İşte şimdi bittik. dedi. Ben gülümsedim, ve Bu hiç önemli değil. dedim Marcus'a. Marcus muhtemelen Andrew'in ince tavırları karşısında şaşırmıştı, çünkü onu hep gaddar ve kibirli, çıkarcı birisi olarak tanımıştı. Bay Osnard, bu siz misiniz? dedi şaşkınlığını dışa vurarak. Marcus hala şaşkın şaşkın beni izliyordu, kızın gözleri ise elimdeki ansiklopedi'ye dikilmişti. Onu nereden buldunuz? Andrew bu saçma soru karşısında afalladı, burası bir kitapçıydı sonuçta. Ancak Andrew soruyu yanlış anladığını ancak Marcus cevap verince anladı. Üzgünüm,bu sonuncusuydu ve onu az önce bay Osnard aldı. Kızın hayal kırıklığı yüzünden okunuyordu, Andrew birşey yapması gerektiğini hissetti, ve sonunda kızı mutlu edebilecek birşeyler söyledi. Neden yaptığını bilmiyordu, sadece kızda birşeyler çekici gelmişti. Sorun değil, beraber inceleyebiliriz. kız bir anda kontrolünü kaybetti ve Andrew'in boynuna sarıldı. Andrew utançtan ziyade mutluluk duydu bu durumdan, alışılmışın dışında birşeydi bu onun için. Ancak Marcus sahte küçük bir öksürük ile kızın kendine gelmesini sağladı. Senin için çok önemli olmalı. dedi ve mutlu bir tebessüm kondurdu Marcus. Kız başıyla onayladı, ve koşarak koridorun diğer ucundaki boş bir sandalyeye oturdu. Andrew Marcus'a dönerek Marcus, bizi biraz rahat bırakırsın değil mi? dedi ve gülümsedi. Marcus da gülümsedi ve koridorun öteki ucunda gözden kayboldu. Andrew kıza doğru yürüdü, kız az önce Marcus'a söylediklerini duymuş olmalı ki hızla arkasına döndü. Kızın ipek gibi saçları akasya gibi kokuyordu, fakat bir kırbaç gibi Andrew'in suratında patladı. Andrew ellerinin arasına aldı suratını, fakat acı yüzünden değil. Utançtan kıpkırmızı olmuştu. Birkaç saniye sonra düzeldi ve ellerini yüzünden çekti. Afedersin, içinden sadece bir sayfaya ihtiyacım var. dedi ve kitabı kızın ellerinden usulca çekti. Dokunulması Ölümcül Tehlikeli Bitkiler: Zehirli Hint Bahçe Mantarı sayfasını açtı ve sayfayı yırttı. Kağıt parçasını katlayıp cebine koydu ve koridorun öteki ucuna yöneldi, ancak iki adım attıktan sonra geri döndü ve Birşeyler içmeye ne dersin? Böylece kitabın neden bu kadar önemli olduğunu anlatırsın. dedi. Endişe ve merak içinde kızın ne diyeceğini beklemeye koyuldu.

Aslında bu benim için zor bir teklifti. Fakat daha ismini bile bilmiyordum. Kabul etmesem de kabalık olurdu. Mantığımı bir yana bıraksam içimden bir ses hayır derseme beni boğacakmışçasına kabul et diyordu. Pekala, içimdeki sese güveniyorum. Onun bana yalan söylemeyeceğini düşünerek elimi uzattım ve "Ben Sera Talia. Ama Seta de." Yüzünde saklamaya çalıştığı bir gülücük belirmişti. Elini uzattı ve elimi sıktı. "Andrew Andy, istediğini söyle." Açıkçası bu cevap karışında şaşkın bir gülücükten başka bir ifadem kalmamıştı. "Pekala, nereye gitmek istersin ?" İşte bu soruyu tamda adamına sormuştu. Gece klübü & Bar gibi yerlerle pek ilgilenmediğim için ne diyeceğimi bilememiştim. Fakat bunu çaktırmakta istemiyordum. "Imm, sen seç." Elini çenesine koydu ve düşünmeye başladı. "Pekala, bildiğim iyi bir yer var sanırım." Önümden yürümeye başladı. "Kabul etmezsin sanmıştım." Bu söz biraz utanmama neden olmuştu. Yere bakarak yanıtladım "Bir teşekkür gibi bir şey." Kafasını diğer tarafa çevirdi ve mırıldandı "Çokta severim böyle iyilik işlerini.."
Şaşkınca gözlerimi kaçırarak ona seçimleriyle ilgili bir soru sordum "Anlaşılan karanlık taraftasın ?" Aniden durup bana döndü. Aydınlık tarafa olan kini gözünden anlaşılıyordu. "Yoksa sen aydınlık tarafta mısın ?!" Onuhn böyle çıkışması pek hoşuma gitmemişti. "Hayır, ben tarafsızım. Kişilik huylarım hiçbirini tutmuyor." Soğuk suratını sıcak bir rahatlama ifadesi kaplamıştı. "Seni tanımak için sabırsızlanıyorum." Ona beni tanıyacağına dair bir bakış attım. Gözleriyle barı işaret ederek "İşte burası." dedi.

( Devamı için tıklayın. )