Esrar Dairesi Başkanının Odası

Çıplak, beyaz duvarların arasında, masasına ayaklarını uzatmış bir şekilde oturuyordu Veronica. İşlerinin olmamasından değildi ama çalışmak gelmiyordu içinden. Üst üste yığılmış dosyalara aldırmadan alacağı evin hayalini kuruyordu. Bunu gerçekleştirmesi için hala uzun bir süre vardı ama önünde. Bu kadar tembellik etmese bu sürecin hızlanmasında etkisi olacaktı ancak çalışmaya zorlayamıyordu kendini. Daha kolay bir yolu olmalıydı, daha çok becerebileceği bir iş...

Hiç düşünmediği halde birden Esrar Dairesi başkanının yüzü belirdi gözlerinin önünde. Yakışıklı bir adamdı ancak onun bir sevgilisi olduğuna emindi Ronnie. Bu onu durdurmak için yeterli bir sebep değildi elbette ama onunla işi bittiğinde, işini kaybedebilirdi. Ya da onu kullanarak yükselebilirdi... Birden aklında beliren bu düşünceyi sorgulamadan kolayca benimsedi Veronica. Onun için bir erkeği tavlamaktan daha kolay bir iş yoktu. Bu şekilde para kazanabileceğini daha önce hiç düşünmemişti ama şimdi bir hazine bulmuş gibiydi. Tek yapması gereken başkanı avuçları arasına almak, istediğini elde etmek ve bırakmaktı. Kaybedecek zamanı yoktu. Hemen ayağa kalkarak üzerine çeki düzen verdi ve odasından çıktı. Hemen bitişikteki kapının önünde bir süre durup tatlı bir gülümseme takındıktan sonra kapıyı çalarak usulca içeriye girdi.

''Merhaba, ben Tommy nasıl yardımcı olabilirim'' Veronica'nın konuşmasına fırsat vermeden o girmişti hemen söze. Bir an için gülümsemesinin etkisine girse de kendisini çabuk toparladı Veronica. " Merhaba Mr.Wymfire. İşlerinizi bölmüyorum umarım." Genç adamın masasına biraz daha yaklaşarak devam etti. " Aynı dairede çalışmamıza karşın, birbirimizi çok iyi tanımadığımızı düşünüyorum. Aslında daha çok bu amaçla geldim. Bu cüretimi hoş karşılayacağınızı umuyorum." Yüzünde biraz mahçup bir ifadeyle gözlerini genç büyücünün karşısındakini içine çeken bakışlarına dikti.

Adamın yüzündeki ifadeden aldığı cesaretle masanın önünde duran koltuğa oturdu Veronica. Ne düşündüğünü merak ediyordu ama onu daha çok meraklandıran bu konuşma sonunda amacına ulaşıp ulaşamayacağıydı. Yükselmek için her şeyi göze alabileceğini düşünüyordu, neredeyse her şeyi...

Kendi düşünceleri içinde kaybolmuşken genç adamın kulağını okşayan sesi Ronnie'yi kendine getirdi. ''Sizin gibi bir tatlı hanımefendi ile çalışmak ne büyük şeref'' Cümlesindeki ima Ronnie'nin biraz canını sıksa da katlanamayacağı bir şey değildi. İçinde duyduğu rahatsızlığı yüzüne yansıtmadan bu sözlere gülümseyerek yanıt verdi. Söyleyeceği birkaç yapay sözcükten daha etkili olacağını düşünüyordu. Yılların ona kazandırdığı en iyi şey de herhalde bu olmalıydı. Yapay gülüşünü doğal bir hale getirerek bir silah olarak kullanabiliyordu.

Aralarındaki sessizlik fazla uzamadan genç büyücü tekrar konuşmaya başladı. ''Bir kadeh kırmızı şarap alır mıydınız Miss Herring ?'' Veronica beklemediği bu soru karşısında şaşırsa da alkole ne zaman hayır diyebilmişti ki şimdi bir istisna yapacaktı. Bir başkan için garip tavırları olsa bile karizmatik görünümünü tamamlıyordu aslında bunlar. " Başkan sizsiniz, iş saatlerinde bir sorun yoksa hayır demem."

Niyetini açıkça belli eden bu adamın yanında kendini kaybetmek istemiyordu. Ancak alkole olan düşkünlüğü ağır basıyordu mantığı karşısında.

Patronunun ona uzattığı kadehi alarak bir yudum aldı hemen Veronica. Kana ve alkole olan susuzluğunu ne kadar uğraştırdıysa dindirememişti. Ancak ikisinin verdiği zevki başka bir şeyden alamıyordu ve bağımlılığından çok da şikayetçi değildi bu yüzden. İkinci yudumu boğazını yakarak midesine inerken karşısında oturan etkileyici adama dikti gözlerini. Kendine has bir çekim gücü vardı ve Veronica ona kapılmaktan kendini alamıyordu. Onunla geçirdiği her saniye, neden burada olduğunu hatırlamasını biraz daha zorlaştırıyordu. Kadehler boşalıncaya kadar geçen sessiz sürede gözlerini bir an için ayırmadığı dudakları hareket etmeye başlayınca kendisine geldi Ronnie. İlk başta söylediklerini anlamakta zorluk çekse de hoşuna giden bir şey olmadığını anlayınca yüzünün asılmasını engelleyemedi.

'' Artık işe dönme vakti, belki yardım edebilirsiniz bana'' sözleri bugün duyduğu belki de en sıkıcı sözlerdi Veronica'nın. Çalışmaktan kaçmak için gelmişti buraya, ama yapabileceği bir şey yoktu, karşı gelemezdi ona.

Sevecen gülümsemesini yine yüzüne oturtarak cevap verdi. " Tabi ki, seve seve." Duyduğu hayal kırıklığını gizlemeye çalışarak koltuktan kalktı ve dosyaların durduğu masaya doğru ilerledi. " Nereden başlıyoruz Mr.Wymfire?"