Tanışma

Konu: Tanışma Paz Ağus. 30, 2009 1:58 am

Kişiler: Wenthworth D. Bullock, Regina Lake
Kurgu: Went ve Regina' nın tanışması
Zaman: Öğleden sonra

Konu: Geri: Tanışma Paz Ağus. 30, 2009 2:19 am

Regina tatile gitmeye karar vermiş, bunun için de İtalya' yı seçmişti. İtalya onunun içindeki mutluluk ve heyecanı uyandırıyordu. Seviyordu bu ülkeyi, her yıl olanak buldukça gelmeye çalışıyordu. Onun için uzun bir gün olmuştu. Uzadıkça uzayan alışverişinden sonra elinde en az yedi tane paketle Caffè della Pace' e yürümeye başladı. Orası da İtalya' daki favori yerlerindendi. Oraya ulaştığında kafenin tıklım tıklım dolu olduğunu gördü. Dışarıda masalar dağınık şekilde dizilmişti. Sıcak olduğundan içeri girdi, zaten dışarıda da boş masa yoktu. İçeri girdiğinde buz gibi havayla serinledi, yeniden hayata dönmüş gibiydi. Tek boş masaya oturdu. Elindeki parlayan paketleri yanına yığdı ve bir garson beklemeye başladı. Çok geçmeden gelmişti, Regina ona ne istediğini söyledi. İtalyanca konuşabildiği için annesine minnettardı. Küçükken onu zorla da olsa İtalyanca derslerine göndermişti. Regina ise ilk başlarda kurstan kaçıyordu, sonradan İtalyanca' yı sevmeye başlamıştı. Garson kahvesini getirdi ve Regina onu yudumlamaya başladı. Tadı ona vanilya hariç her şeyi hatırlatıyordu, istediği de zaten buydu. Gözleri kapıya doğru kaydı, bir adam içeri giriyordu. Regina o girdiği andan itibaren onun büyücü olduğunu anlamıştı. Hareketlerinden farkı belliydi. Regina gözlerini ondan kaçırarak önündeki menüye yönlendirdi. Sonrasında duyduğu ses ile irkildi. Kahvesi neredeyse dökülüyordu, onu masanın üstüne koydu ve adama baktı. Sanki önceki adam değil gibiydi. Gözlerinin rengi değişmişti. Regina onun gördüğü kişi olup olmadığını anlamaya çalışırken adam çoktan karşısına oturmuştu bile. Regina oldukça şaşırmıştı.

Konu: Geri: Tanışma Paz Ağus. 30, 2009 2:54 am

Wentworth, İtalya’yı çok severdi. Hayatını büyük bir bölümü burada geçmişti. Bu yüzden ayrı bir hayranlığı vardı. İtalya’nın muhteşem sokaklarını turluyordu. Yorulmuştu ve dışarıdaki aşırı sıcak Wentworth’u bunaltmıştı. İtalya’nın en gözde mekânlarından olan Caffè della Pace her zaman gittiği mekânlardan biriydi. Oraya gidecekti. Bu bunaltıcı, insanı terleten sıcaktan kurtulmak için elinden gelen en hızlı bir biçimde ilerliyor ve Tanrı’sına dua ediyordu. En sonunda Caffè della Pace’nin kapısında belirmişti. Dışarısı tıklım tıklımdı. Zaten dışarı oturmak gibi bir düşüncesi de yoktu. Gözlüklerini çıkardı ve ufak bir el hareketiyle göz önünden yok olmasını sağladı. Kapıyı yavaşça araladı ve içeriye girdi. Kapıyı açmasıyla yüzüne vuran soğukluk biraz da olsa Wentworth’u rahatlatmıştı. İçerisinin tamamen dolu olduğunu görünce bu rahatlıktan pek bir şey kalmadı. Kaşlarını çattı ve “ Lanet olsun! “ diye mırıldandı. İçerisinin loş ışığı gözlerini yormuş olacaktı ki babasından kalma bir genetik olgu yüzünden mavi olan gözleri siyaha bürünmüştü. Kuşkulu ve bir şeyler arayan bakışlarla içerideki masalar arasında göz gezdirdi. Neredeyse hepsi doluydu; bir tanesi hariç. O masada bir tane bayan oturuyordu. Wentworth “ Yanına gidip oturabilir miyim diye sormalı mıyım? “ diye düşünürken bayanın ona doğru baktığını gördü. Fakat yüz ifadesi ortamdan mıdır, yoksa Wentworth’un onun masasına oturmak için izin isteyeceğini sandığından mıdır; bilinmez biraz somurtuyordu. Wentworth o kadar çok yorulmuştu ki; kendini rezil etme pahasına da olsa kadına soracaktı. “ Umarım kabul eder. “ dedi kendi kendine ve bayanın yanına doğru adımlamaya başladı. Yorgunluktan ayakları istemsiz bir şekilde huzura kavuşma çabası içinde hızlanıyordu. En sonunda masanın başına geldi. Wentworth, bayanı uzaktan gördüğünden daha güzel bulmuştu. Sırtına kadar uzanan, dalgalı, kahverengi saçları gerçekten bayanın buğday rengi tenine uyum sağlıyordu. Wentworth gülümsemeli bir şekilde “ Affedersiniz! Oturabilir miyim? “ diye sordu. Belki de utancındandır; bilinmez başını önüne eğdi ve bakışlarını kaçırma çabası içinde etrafı inceliyordu…

Konu: Geri: Tanışma Paz Ağus. 30, 2009 5:09 am

Adam gittikçe Regina' ya doğru yaklaşmış ve önünde durmuştu. Regina şaşkınlık içerisindeydi. Sihir dünyasının tüm yorucu havasından bir haftalığına kaçmak için gelmişti İtalya' ya. Şimdi ise karşısında bir büyücü duruyordu. Regina onun bir Metamorphmagus olduğunu da anlamıştı. Tıpkı onun gibi. Regina bu özelliğini babasından almıştı, annesinden alamazdı çünkü o Muggledı. Ablası gibi kötü kalpli Muggle. Elbette Regina Muggleları severdi, kötü kalpli olanlar dışında. Adam tam önünde durmuş " Affedersiniz! Oturabilir miyim? " diye sordu. Regina şaşkınlık içerisinde adama baktı ve başını salladı. Adam başını önüne eğmişti, gözlerini ondan kaçırıyordu. Onun başını salladığını görünce, Regina' nın karşısına oturdu. Regina mutluluk dolu bir sesle " Sen bir büyücüsün. Aynı zamanda bir Metamorphmagus. Değil mi? " diye sordu. Bunları normal bir sesle söylemişti çünkü kafede zaten duyulmazdı. Bu sırada kahve bardağıyla oynuyordu. Adam ona tedirgin bir şekilde bakmıştı. Regina ise dostça elini uzattı ve " Regina Lake. St. Mungo' da çalışıyorum. " dedi. Kahvesinden bir yudum daha aldı, kahve bu sıcak havada onu daha da bunaltmıştı. Karşısındaki kişiye bakmamaya dikkat ediyor, arada bir bakıyordu. " Tatil için mi geldin İtalya' ya? " diye sordu. Bir an çok soru sorduğunu düşündü ama sormadan da onu tanıyamazdı. Ayrıca Regina meraklı birisiydi, çok soru sormak doğasında vardı. Soruları olmasaydı St Mungo' da baş şifacı olamazdı zaten. İki yıl önce baş şifacı olmuştu. Bu hayatına bir çok yenilik ve sorumluluk getirmişti.

Konu: Geri: Tanışma Paz Ağus. 30, 2009 5:44 am

Regina Wentworth’un teklifini nazik bir biçimde kabul etmişti. Wentworth yorgunluğun verdiği hışımla Regina’nın karşısındaki sandalyeye oturdu. Regina dost canlısı bir şekilde konuşmaya başlamıştı " Sen bir büyücüsün. Aynı zamanda bir Metamorphmagus. Değil mi? Regina Lake. St. Mungo' da çalışıyorum. Tatil için mi geldin İtalya' ya? ". Wentworth şaşırmıştı açıkçası bu kadar güzel bir bayanın dost canlısı olmasına. Bu durum bir, iki saniyelik bir duraksama yaratmış olsa da Wentworth kendini çabuk toparlamıştı. Yüzünde şaşkın bir gülümsemeyle Regina’nın elini sıktı ve cümlesine başladı “ Aynı zamanda zihnefendar ve zihinbendarım. Adım Wentworth Debauchee Bullock. Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’nda müdür yardımcısıyım ve Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersine giriyorum. Memnun oldum… Aslında yarı İtalyan sayılırım. “ dedi ve başını nazikçe sallayarak elini çekti. Bu sırada garson Wentworth’un siparişini almak için yanlarına gelmişti. “ Ne alırsınız efendim? “ sorusunu yöneltince garson, Wentworth bakışlarını yavaşça garsona çevirdi ve “ Sütlü çay. “ cevabını verdi. Garson masadan uzaklaşmaya başladı. Wentworth cümlesine devam etti “ Siz neden buradasınız? “ dedi ve gülümsedi. Regina gerçekten dost canlısı birine benziyordu. Wentworth karanlık tarafa hizmet vermesine rağmen bunu belli etmemekle usta ve gerçekten de bu durumdan hoşnut biriydi. Konuşmayı fazla sevmese de kanının ısındığı insanla güzel muhabbetler edebilirdi. Fakat hoşnut olmadığı insanlarla anlaşma olasılığı yok denecek kadar azdı. Elinden geleni ardına koymayan kişiliği bu etkende başrol oynamıştı. Ne kadar güler yüzlü olsa da bu sadece onun içindeki nefret ve intikam arzusunu gizlemek için yüzüne geçirdiği bir maskeydi. Öz güveni ve hırsı onu yüksek mertebelere taşımış ve başarılı bir kişilik olarak kılmıştı

Konu: Geri: Tanışma Paz Ağus. 30, 2009 8:50 pm

Yüzünde şaşkın bir gülümsemeyle Regina' nın elini sıktı. Regina gülümsedi, onunla anlaştığına sevinmişti. “ Aynı zamanda zihnefendar ve zihinbendarım. Adım Wentworth Debauchee Bullock. Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’nda müdür yardımcısıyım ve Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersine giriyorum. Memnun oldum… Aslında yarı İtalyan sayılırım. “ dedi. Regina kaşlarını havaya kaldırarak " Harika. " dedi. Hogwarts' a en son ne zaman gittiğini hatırlamıyordu bile, belki mezun olduğu gün. Okulun büyüleyici taş duvarlarını özlemişti. Ravenclaw, Büyük Salon, Yasak Orman... Bu kavramlara uzun yıllar yabancı kalmıştı. Aynı garson Went' in siparişini almaya geldi. “ Ne alırsınız efendim? “ diye sordu. Went yavaşça garsona dönüp “ Sütlü çay. “ dedi. Garson gidince Went yeniden Regina'ya döndü ve “ Siz neden buradasınız? “ diye sordu. Regina " Tatil için geldim. Her yıl geliyorum. " dedi. Bir hafta sonra döneceğini hatırladı. Dönmeyi istemiyordu, hayatının tümünü İtalya' da geçirebilirdi. Dönmesi gerektiğini de biliyordu. Ailesi ve işi İngiltere' deydi. Çok konuştuğunu düşünüyordu. Konuşmaya tüm hızıyla yeniden devam etti. " Ben de bir zihinfendarım. " dedi. Bu sırada garson Went' in çayını getirmişti. Çaydan buharlar yükseliyor, bir süre sonra havaya karışıyordu. Regina eski anılarına dalmıştı. İngiltere' den taşındıkları ve sonra yeniden eve döndüklerini düşünüyordu. Babası yüzünden gitmişlerdi, Regina sebebini hiçbir zaman öğrenememişti. Bu olay babası hakkında kötü düşünmesini sağlamış, aralarını açmıştı. Went' in sözleriyle irkildi.

Konu: Geri: Tanışma Ptsi Ağus. 31, 2009 2:35 pm

Wentworth, Regina’nın sözüne karşılık olarak “ Ne güzel diyardır, İtalya! “ derken bu sırada garson geldi ve sözünü kesmiş bulundu. Garsona sanki suçu varmış gibi ters bakışlar attı ve garsonun elinden çayı aldı. Tabağını masaya yavaşça bıraktı. Şeker de kullanmıyordu. Yavaşça elindeki bardağı dudaklarına götürdü. Çay Wentworth’un midesine doğru yol alırken, onun soğuk ruhunu ısıtıyor gibi bir izlenim saçmasına sebep oluyordu. Mekânın verdiği ferahlık Wentworth’u rahatlatmış, dalgınlaşmasına sebep olmuştu. Bir yerde randevusu olduğunu hatırladı. Fakat bunu yüz ifadesine yansıtmıyordu. Yeni tanıştığı biriyle muhabbet ederken, muhabbetin ortasında kalkıp gitmesi ne kadar doğru ve mantıklıydı? Yüzü kızarmıştı ve kendinden utanıyor gibi bir tavrı vardı. Aklına randevusu geldiği zaman elindeki bardağı hızla masaya koydu ve gülümseyen yüz ifadesi tedirgin bir hal almıştı. Gitmesi gerektiğini söylese acaba ne derdi? Hem yeni gelmişti. Ama bu randevuyu kaçırma gibi bir şansı yoktu. Yavaşça tıksırarak boğazını temizledi. “ Affedersin Regina, gitmeliyim! Nasıl olsa Hogwarts’dasın sıkça görüşeceğiz. “ dedi ve yüzüne yapay bir gülümseme takındı. Yüzündeki sırıtma ifadesi devam ederken elini Regina'ya uzattı. Regina’da aynı kibarlıkla karşılık vermişti. Wentworth “ Görüşmek üzere. “ dedi ve masadan yavaşça kalktı. Adımlarını hesabı ödeyeceği yere doğru atmaya başladı. Yaptığı saygısızlığın yanında bu kadar kaba olamazdı. Cebinden bir miktar galleon çıkardı ve kasada duran kişiye uzattı. Yavaşça arkasını döndü ve kapıya doğru yöneldi. Bu sırada kendi kendine “ Lanet olası güneş! Umarım, ortalık biraz serinlemiştir. “ diye mırıldanıyordu. Kapıdan çıktı, hemencecik asasını çıkardı ve geriye sadece ondan kalan “ POP “ sesleri kalmıştı.

Konu: Geri: Tanışma Salı Eyl. 01, 2009 12:29 pm

~ Rp Bitmiştir ~

» Tanışma Faslı.