Xealoth Stormrage
Çatlak Kazan Sahibi
Mesaj Sayısı : 16
Kayıt tarihi : 30/06/10
Rp Puanı
Rp Puanı:
    (97/100)
 |  Konu: Xealoth Stormrage  Çarş. Haz. 30, 2010 3:42 am | |
| Xealoth Stormrage 28 - Spoiler:
Vasili, Rusya - Petersburg'da büyük
annesiyle yaşamakta olan ufak bir çocuktu. Küçüklüğünde ekonomik
koşulların son derece yetersizliği ve anne-baba sevgisinden mahrum
kaldığı için oldukça sessiz, sıkılgan ve kendi halinde; kısacası zavallı
bir çocuktu ama olayların akışı bunlarla sınırlı değildi. Beşinci yaş
gününe iki gün kala hayattaki tek akrabası, ona değer veren tek kişi
olan büyük annesi de ölünce çaresizlik tüm benliğini sardı ve tam
anlamıyla o küçük yaşında dibe vurmuşluğu hissetti. Ancak kaderin oyunu
bunlarla sınırlı değildi. Kendisini evlat edinen ailenin biraz tuhaf
davrandığını ve bir şeylerden saklandığını düşünüyordu. Saklanılan şey
ise büyük bir mafya çetesiydi. Bu çiftin katil olabileceği aklına bile
gelmemişti. Çiftin Öldürdüğü kişiler ise: Rus Mafyasının önde gelen çete
liderlerinden birinin akrabası idi. Ağır bir yük ama bu yükü
omuzlamışlardı ve sonunun da ölüm olduğu kesindi. Vasili' in altıncı yaş
gününde harika bir sürpriz ile ortaya çıktılar. Sürpriz ise Vasili' i
neden evlatlık edindikleri ve aslında kim olduklarını anlatmaktı.
Vasiliyi normal bir çift gibi görünebilmek için evlatlık edinmişlerdi.
Eh Vasili 'de hediye beklemiyordu zaten. Bu küçük yaşında bile
dışarıdaki işlerin tümü ona sırtlanmıştı. Parayı nereden mi
buluyorlardı? Her ay kahverengi paltolu bir adam elinde bir paket ile
geliyordu. Adamın yüzündeki şapka bütün yüzünü kaplayacak şekilde
büyüktü. Bir gün Vasili anlamadığı bir şekilde evden kovuldu. Güneşin
batımına doğru dışarıdaki sessizlik ve karanlıktan korkup eve dönmüştü.
Eve döndüğünde ise gördüğü tek bir şey vardı, oda üvey anne ve üvey baba
dediği kişilerin kanlar içinde yerde yattığı. Altı yaşındaki bir çocuk
için üzülmek kavramı pek önemli olmayabilir. Altı yaşındaki bir çocuk
her an her şeyden küçük bir mutluluk çıkartıp eğlenebilecek bir şey
bulabilirdi. Eğlenmek Vasili' in yaşadıklarından pek de normal olmuyordu
ancak şu anda gözlerinin önündeki tabloya üzüldüğünü pek söyleyemezdi
ama korku ve telaş içindeydi. Ne yapmalı idi? Polis'e mi haber vermeli
yoksa buralardan kaçıp gitmeli mi idi? İçeriden gelen sesleri ve loş
ışık ardındaki gölgeyi gördü. Gölgedeki kişinin elinde bir bez vardı ve
hem yüzünü hem de silahın kabzasını temizliyordu. İşte şimdi korku ve
telaşına biraz daha eklendi. Küçük bir çocuktu ama yüz yüze gelseler onu
da öldürmek zorunda kalırdı. Ya da adrese teslim iyi bir tehdit ama
Vasili bunları düşünürken adam çoktan içeriden çıkmış ve Vasili ' ile
karşı karşıya gelmişti. Adam beze sarmış olduğu tabancayı yere atmış
idi. Bu durum Vasili 'i rahatlatmış ancak adam Vasili 'i görünce yerdeki
silaha tekrar sarılmıştı. Bunu gören Vasili koşabildiği kadar hızlı bir
şekilde Rusya'nın ara sokaklarına çıktı. Altı yaşındaki bir çocuk ne
kadar hızlıysa Vasili' de o kadar hızlıydı. Altı yaşındaydı ama boyu çok
uzun değildi. Bu yüzden saklanabilmeyi bir yetenek haline
getirebilirdi. Kilo deseniz çıtı pıtı bir çocuktu, üflesen uçar misali…
Arada bir arkasına bakıyor peşinden gelen adamın:
””ыдержали увеличение никогда вы не являетесь вероятным
предметом отвратительным.”” ** Dur Artık Seni Lanet Olası Hiçbir Şey
Yapmayacağım… **
Dediklerini duydu ancak
bunları söyleyen biri neden koşarken adımlarını hızlandırsın. Ya
ölecekti ya da tehdit yiyecekti ama Vasili bu ikisine de yakalanmak
istemiyordu. Bu adamla hiç muhatap olmasa çok daha iyiydi. Sessizce
koşuyor kalabalıkta saklanacak bir yerler arıyordu. Ortalık bu
kalabalığa rağmen çok sessizdi. Hiç denecek kadar az değil ama gürültü
çıkaracak kadarda değil. Sebebi ise belli idi: Buralarda çok dikkat
çekersen sonucunda ya haraca bağlanırsın ya da istenileni yapmadığın
için ölürsün. Anlaşılacağı kadarıyla burası Rus Mafyasının bölgesiydi.
Bu küçük çocuktaki sessizliğin sebebi ise korkunun verdiği adrenalinin
konuşmasını engellemesi idi. Sessizliğini koruyor ama koşmasını hiç
yavaşlatmıyordu. Birkaç bina arasına girmeyi denedi ama arkadaki adamla
aralarında pek fazla mesafe yoktu. Mesafeyi koruyan şey ise sadece
Vasili’ in boyunun kısa olmasıydı. Bu sayede Vasili hızını koruyor adam
ise yerlere bakıp çocuğu geçtim mi endişesiyle aranıyordu. Vasili bu
sokağı iyi tanıyordu ne de olsa alış verişlerin hepsini o yapıyordu.
Dışarıda gezmesi için buradan başka bir yere izin verilmiyordu. Koşuşunu
hızlandırmaya çalışıyor ama gittikçe yorgunluğu artıyor ve soluklanması
gerektiğini anlıyordu. Bu kadar mesafeyi koşmasındaki sebep ise yine
korkunun verdiği adrenalin idi ama bu adrenalinde bir yere kadar değil
mi? Koşmayı bırakması gerektiğini patlamak üzere olduğu dalağından
anlamıştı. Sokağın bittiği yer burası idi. Köşeyi döndüğünde kaslı ve
sert bir adam Vasili’ i omzundan tuttu ve yüzünde küçük bir tebessümle
konuşmaya başladı:
“ İngilizce biliyor
musun evlat? Evlat sana diyorum, İngilizce? “
Çok hızlı ve Vasili’ in bilmediği bir dilde konuşulmuştu.
Vasili kafasını hayır dercesine sallıyordu ama aslında adamın ne
dediğini anlamıyordu. Oda anlamadığını belirtmek istiyordu. Vasili
başını öne eğdi ve gözünden dökülen yaşlarla yeri izlemeye koyuldu.
Yerdeki betona bakıyor gözlerinden akan yaşları silmek için elini
kaldırmaya çalışıyordu ama karşısındaki adam Vasili’ in omuzlarını
sıkıyor ve hareket etmemesini sağlıyordu. Adam gittikçe sinirleniyor ve
Vasiliyi sarsıyordu. Adam sinirden nefes alamaz ve kızarmış hale
gelmişti. Elini tam kaldırıp Vasili’ in suratına geçirecekken Vasili’ in
kaçtığı adam sokaktan köşeyi döndüğünde Vasili ve adamı gördü. Vasili’ i
kovalayan adam tam silahına el atmıştı ki kafasına yediği bir kurşunla
yere serildi. Vasili hemen kafasını yerde yatan adama çevirdi. Çok
korkuyor ve gözyaşları son sürat akmaya devam ediyordu. Önüne döndüğünde
az önce Vasili’ i tutan ve sarsan adamın elinde tabancayı gördü.
Tabancanın ateşiyle silahtan küçük bir duman huzmesi yükselmiş ve bir
anda yok olmuştu. Tabancayı kullanan adam Vasili’ i kolundan tutup
gittiği yöne çekmeye başladı. Kaldırımın üstünde hızla yürüyorlardı.
Vasili’ i çeken adam silahı beline koydu ve kaldırımın sonuna
geldiklerinde beraber beklemeye koyuldu. Yolun başında görülen siyah bir
araba hızla kendilerine doğru geliyordu. Araba ani frenin lastik ve yol
temasında çıkardığı kulak tırmalayıcı sesle durdu ve kapı açıldı. Adam
Vasili’ i arka kısma fırlattı. Havada uçuşan bir toz gibi arka koltuğa
uçtu. Deri koltuklara yüzü yapışmış ve hemen o anda adamın biri Vasili
’i düzeltmişti. Vasili kafasını kaldırıp arabadakilere baktı. Arabada
direksiyon koltuğundaki adam kahkahayla gülmeye başlamış ve Vasili’ in
anlamadığı bir dilden bir şeyler söylüyordu. Cümlesini bitirdikten sonra
arabadakilerin hepsi kahkaha ile gülmeye başlamıştı. Şaşırmış ve korkar
bir biçimde oturduğu yerde koltuğun arasına giren Vasili adamlara
anlamsızca bakıyordu. Bütün herkesi sırayla süzüyor bellerindeki silaha
bakıyordu. Yanındaki adam Vasili’ in yüzünü kendine çevirdi ve boğazına
bakınmaya başlamasıyla onaylarcasına kafayı sallaması bir olmuştu.
Vasili’ i bulan ve onu katilden kurtaran adam ön koltukta oturuyor ve
yola çıkması için işaret ediyordu. Araba ani bir şekilde yola fırladı ve
son sürat hızla yolda ilerlenmeye başladı. Vasili’ in boyu o kadar
kısaydı ki ön camdan yolu göremiyordu. Korkudan dolayı kalkıp bakmaya
cesaret edemiyordu da zaten. Araba çok hızlı bir şekilde sağ taraf döndü
ve bir garajın içine girdi. Garajda bir yere park edildi ve arabadaki
Vasili de onlarla birlikte olmak üzere herkes aşağıya indi. Vasiliyi
kurtaran adam arkadaşına döndü ve konuşmaya başladı:
“ Çocuk Rus. İngilizce bilmiyor. Ben ne dersem çevir.”
Sert ve emir verircesine söylenmiş bir cümle idi.
Anlaşılan bu adam diğerlerine söz geçirebilecek kadar üstleri idi. Adam
onay beklemeden Vasili’ i kolundan tuttu ve karşısına çekti. Parmağını
kaldırdı ve uyarırcasına salladı. Konuşmaya başlamadan önce arkadaşına
döndü ve başıyla Vasili’ i işaret ederek konuşmaya başladı:
“ Bak evlat! Senin hayatını kurtardım ve sen bana
borçlusun. Bizler borcumuza sadık insanlarızdır. Borcumuzu ödemeye ve
borcumuzu almayı görev biliriz. Görevini yerine getiremeyen birine de
uygun cezayı veririz. Sende borcunu ödemek istersen biz sana yardımcı
oluruz. “
Adam konuşmaya başlamıştı ama
Vasili hiçbir şey anlamamış adama öylesine bakıyordu. Adam arkadaşında
döndü ve çevirmesi için işaret etti. Adamın arkadaşı ise Rusça Çeviri
ile olayı anlattı. Vasili düşünmeye koyuldu böyle bir durumdan
kurtulması imkansız idi. Biliyordu kabul etmez ise ölecekti. Çare
bulamayacağını anladığında ise kafasını onaylarcasına salladı. Bu iki
adamında hoşuna gitmişti ki ikisi de pis sırıtışlarını birbirlerine
çevirmişlerdi. Bu işleri başına açan adam tekrardan lafa girdi:
“ Bak şimdi evlat! Ben bir avcıyım. Nasıl bir avcıyım
biliyor musun? Küçük ve yetim çocukları yani annesi ve babası olmayan
kimsesiz çocukları alıp eğitiyorum. Kötü bir şey yaptığım yok yani. Bir
nevi öğretmen sayılırım. Bu günlerde keskin nişancı arıyoruz. Şimdi
bulamıyorsak sonra bulmamızda zorlaşır. Umarım bu görevde başarılı
olursun. Hatta ummuyorum. Olacaksın! Tabii ölmek istemiyor isen. ”
Bu cümlenin de çevirisi hemencecik
gelmişti. Çaresiz bakışlarıyla etrafı süzüyor belki kaçabilirim umudu
ile şunu şöyle yapsam olur mu gibi düşüncelere giriyordu. Bakışları ile
etrafı süzerken kaçamayacağını anlamış ve onaylarcasına başını
sallamıştı. Vasili ile konuşan adam gülümsemiş ve arkadaşlarına dönüp:
“Nişancı”
Arkadaşları
kafalarını onaylarcasına bir kere salladılar. Daha sonra Vasili bir
çatıya götürüldü ve tüfekler tanıtıldı. Kullanacağı ve kullanmayacağı
bütün tüfekler ve silahlar anlatılmış idi. Vasili birçoğunu ilk çırpıda
anlamamıştı ancak iki yıllık bir eğitimden sonra bütün silah çeşitlerini
anlamıştı. Sekiz yaşına bastığında ona artık silah kullanabileceği
söylenmişti. Bunu nasıl karşılayacağını bilememiş sevinse mi üzülse mi
arasında bir şey kalmıştı. Aralarında hep İngilizce konuşuluyordu. Bu
sayede Vasili İngilizce’ i öğrenmiş idi. Bu Vasili için iyi bir şey
olabilirdi çünkü konuşulanları anlamak kendisi üzerindeki planları
anlamasını sağlayabilirdi. Vasili’ e ilk silah getirildiğinde kalbinin
“küt küt” attığını duymaya başlamış idi. Vasili için ayrı bir heyecandı
ve kendini geliştireceğine inanıyordu. Küçük yaşta silah kullanmaya
başlamış ve şimdi vurduğu hedef tahtası yerinde belki de ilerde vuracağı
kişi bir insan olacaktı ya da üst bir rütbe edinip adam vurdurtacaktı
ama her halükarda bu işe karışmış ve artık kurtulması pek mümkün
değildi. Sekiz yaşındaki bir çocuk için çok ayrıntılı ve olgun
düşünüyordu. Yıllar birbirini takip ederken Vasili nişan almada
ustalaşıyordu. Gün geçtikçe kendine adam öldürülmesi söyleniyor ama
Vasili teklifi reddediyordu. Vasili’ e her imkan verilmiş adam
öldürdükten sonra yakalanma durumunda başka bir adam üstlenecekti suçu.
Bu konuda kendini güvenli hissetsin diye elinden geleni ardına
koymuyorlardı ama bu durum sadece Vasili için geçerli değildi diğer her
çocuk içinde böyleydi. Burası bir kamptı etrafı dikenli tellerle
çevriliydi ve kaçmaya çalışan ne olursa olsun öldürülüyordu. Yıllar
gözünü açıp kapayıncaya kadar geçmiş ve kendini on sekiz yaşında
bulmuştu. On yıldır bu kampaydı ve gerçekten içi kararmış idi. Kaçmayı o
kadar çok istiyordu ki tam icraata geçecekken kendini bulan adamın
Amerika’ a gideceği söylendi. Bu güzel bir haber değildi ancak bunun
yanında bir de güzel haber vardı. O da: Adam giderken yanında on kişilik
bir grup götürecekti. Her alanda kampın uzman olmuş öğrencilerini
alacak ve Amerika da yanında bulunduracaktı. Aklına türlü fikirler
gelmeye başlamış lakin kaçması için büyük bir fırsat yakalayabilirdi ama
yapmayacaktı Amerika’ a gidecek ve geri kalan yaşamı için güzel bir
hayat sürmeye devam edecekti. Amerika da kendinin rahat
bırakılmayacağını bildiği için Amerika da onlardan ayrılacak ve onların
bulamayacağı bir yere kaçacaktı. Planlarını tamamlamış ve geriye sadece
uygulamak için on kişilik gruba katılması gerekiyordu. Gözlerine nasıl
girecekti bir türlü bulamıyordu. En sonunda aklına bir fikir gelmişti.
Kendine gelen ve kendinin çevirdiği öldürme tekliflerini kabul edecek
hatta daha fazlasını isteyecekti. Bu şekilde göze girebilirdi ama bu
yetersiz olurdu çünkü herkes bu taktiği kullanacaktı. Akla uygun başka
bir şey gelmiyordu ki zaten. Dediğini yapmış ve öldüreceği kişilerin bir
listesini almıştı. Listede adı geçen sekiz kişi vardı ama daha fazlası
verilmemişti. Arkadaşlarından öğrendiği kadarıyla kimseye gereğinden
fazlası verilmemişti. Vasili aldığı o sekiz kişilik listeyi uygulamak
amacıyla kamptan ayrıldı. Küçük bir otelde bir haftalık yer ayırtmış
idi. Çünkü dışarıda kalma süresi bir haftaydı ve uzatması durumunda
peşine başka nişancılar yollanabilirdi. Elinde küçük bir bavul vardı ama
bavulun içindeki giysiler birbirinin aynısıydı. Siyah bir boğazlı kazak
siyah keten bir pantolon siyah deri bir ayakkabı ve siyah ince bir
berenin üstünde bir şapka… Diğer elinde ise uzun bir kutu vardı. Kutuda
bulunan ise bir tüfek ve yanında da bolca mermi… Aslında bolca mermiye
hiç gerek yoktu çünkü Vasili kendine güveniyordu ve tek mermiyle
öldürücü vuruşu yapabileceğine inanıyordu. Bu yüzden sekiz merminin
yeterli olacağını söylemişti ancak bu teklifi hiç dikkate alınmadan
bolca mermi verilmiş idi ama Vasili aklına koymuştu sadece sekiz mermi
kullanacak ve hepsinin kesin öldüğünden emin olacaktı. Bundan sonrada “
İşte Ben “ diye karşılarına çıkacaktı. Başlarındaki adamın sözünü eri
insanlara ayrı bir değer verdiğini biliyordu. Bu yüzden de dediklerini
harfiyen yerine getirecekti. İlk işi Moskova da idi. Bir dükkan sahibini
öldürecekti. Neden öldürmesi gerektiğini anlamıyor kendine daha büyük
hedeflerin verilmesini bekliyordu ama elinden bir şey gelmeyeceğini
bildiği için sadece öldürmeyi aklına koymuştu. Sessiz bir ölüm olsun
istiyor duyulan tek şey silahın ateşlendiğinde çıkardığı gümbürtülü ses
idi. Heyecanlanmaya başlamış idi çünkü ilk defa birini öldürecekti ve
tek mermi kullanmak için kendini odaklanmış bir şekilde dükkanın olduğu
yere sürdü. Elinde silahın ve bolca merminin bulunduğu paketle beraber
dükkanın karşısındaki binanın çatısına çıktı. Sakin ve sessiz bir ölüm
istiyordu ya çıkan silah sesinden sonra ne yapması gerektiğini
ayarlamalıydı. Çatıya ve çatının etrafına bakınıyor kendine
yakalanmayacak bir yer arıyordu. Kararını verdiğinde planı şu olmuştu:
Önce dükkanın karşısındaki binadan silahı ateşleyecekti. Daha sonra
birbirine yakın olan binaların çatılarından atlayacak ve öldürmesi
gereken diğer kişiyi de halledecek idi. Bir günde iki kurbanla işlerini
hızlandıracak ve kendine dinlenmesi için bir gün ayıracaktı. Silahlarını
ayarlamış ve tam dükkanın içini görebiliyordu. Dükkan sahibinin kim
olduğu anlatılmış idi. Kısa boylu, şişman, tıknaz biri idi. Adamın
başına doğrulttuğu silahını ateşlemiş ve adamı tam kafasından vurmuştu.
Kırılan camlar ve yerde yatan cansız beden içinde garip bir his
uyandırmış ve yükselen bağırışlar ile kaçması gerektiğini anlayan Vasili
silahı hemen kabına koyarak kabı eline aldı ve yere düşen kovanını
aramaya başladı. Hiçbir ipucu bırakmak istemiyor bu yüzden de çok
dikkatli davranması gerektiğini biliyordu. Kovanı bulur bulmaz eline
aldı ve diğer çatıya atlamak üzere koşuşturmaya başladı. Diğer çatı
atlayabileceği bir mesafede olduğundan hiç zorlanmadan atlamıştı. Elinde
bulunan kovanı az önce atladığı çatının bir bacasına atmıştı. Şimdi
hızını hiç kimse kesemez idi. Koştukça koşuyor ve çatıdan çatıya
atlıyordu. En son atlayacağı bir çatı kalmamıştı artık buradan aşağıya
inebilirim diye geçirdi içinden. İndiği bu binadan bir taksiye binerek
mekandan hızla uzaklaştı. Öldürdüğü diğer yedi kişide bu mantıkla
ölümünü bulmuştu ama en sonuncu kurbanında güzel bir ölüm sonrası güzel
bir jübile mesajı vererek silahını parçalamış ve çeşitli bacaların
borularından atıp mekanlardan uzaklaşmıştı. Tekrar kampa çağırıldığında
başı dik onurla döndü. Öldürdüğü sekiz kişini haberi de rahatça
duyulmuştu. Kampa döner dönmez liderlerinin yanına gidip verilen
mermilerin sekiz eksiğini verdikten sonra başını eğerek selamını verdi.
Konuşmaya başlamak için izin bekliyordu. Liderleri el işaretiyle
konuşmasını işaret etti. Vasili onaylarcasına başını sallayıp konuşmaya
başladı:
* Efendim ben sizlere sekiz mermi
yeterdi demiştim. Buyrun verdiklerinizden sadece sekiz tanesi eksik.
Benim işlerim bitmiştir. Başka bir isteğiniz olursa odamda olacağım.
Demiş ve odasına ayrılmak için izin beklemişti. Liderleri
koltuğunda oturuyor ve sallanıyordu. Vasili’ in söylediklerinden sonra
yüzünde mutluluğunu açıkça belirtecek bir biçimde gülümseme oluştu.
Vasili bunun iyiye işaret olduğunu anlamış ve kendini sevincinden
gülmemek için zor tutmuştu. Adam eliyle gitmesini işaret ettiğinde
Vasili odadan ayrılmak için hazırlığını yapmakta idi. İşareti görür
görmez dışarı çıkıp odasına ilerledi işte bu yüzünde ayrı bir gülümseme
oluşturmuş idi. Yarın Amerika ‘ a kimlerin götürüldüğü açıklanacaktı ve
Vasili normal işlerden başka hiçbir şey yapmamıştı. Oda diğer
arkadaşları gibi keşkeler ile düşüncede idi. Yemek yiyebilmek için
herkesin bulunduğu ortak salona gittiğinde gördüğü manzara karşısında
heyecanla doluverdi. Çünkübu arada gelen bir adam yüzünde bir gülümseme
ile konuşmaya başlamış idi :
Arkadaşlar
kimlerin Amerika ‘ agideceği açıklanmıştır. Birazdan okuyacağım
listedeki kişiler derhal eşyalarını toplasınlar ve yarın sabah için
hazırlansınlar Çok heyecanlı olduğunuzu biliyorum ama okunan kişiler ses
çıkarmadan ayrılsınlar yeter.
1- Andrei Demetrikov
2- Ivan
Voronin
3- Vladimir Doronin
4- Vasili Morikov
5- …
6- …
Diye gitmeye başlamıştı. Vasili kendi ismini
duyunca ayrı bir sevinçle doldu ve ayağa kalkıp odasına ilerledi.
Odasına girer girmez diğer bütün gitmeye hak kazanan arkadaşlarıyla
birlikte sevinçten bağırmaya başlamışlardı. Vasili hayallerine kavuşmuş
ve hemencecik eşyalarını toplamıştı. Zaten çok fazla eşyası da yoktu.
Eşyaları yatağın üstündeki bir bavulun içindeydi ve sabaha doğru
olmasına rağmen Vasili uyuyamamıştı. Ertesi gün olmuştu. Rusya’dan
kalkan bir gemiyle Amerika da olacaktı. Dünyanın bir köşesinden diğer
köşesine gidecekti ama bundan oldukça mutlu görünüyordu. Eline aldığı
bavulu ile odasından çıkmış ve diğer şanslı on kişinin yanına ilerlemiş
hep beraber liderlerini beklemeye koyuldular. Liderleri az sonra gelmiş
ve başıyla yürüyün dercesine bir işaret yapmıştı. Önde liderleri olmak
üzere diğerleri bu koca adamı takip ediyorlardı. Limana gittiklerinde
neredeyse gemi kalkıyordu bu yüzden bu on bir kişi bir anda koşmaya
başladılar. Gemiye yetişmişler ve ellerindeki hazır belgeleri
yetkililere uzatmışlardı. Rahatça giriş yapmışlardı. Uzun süren bir
uykudan ve geçen bir iki sıkıntılı saat sonrasında Amerika’ a
varmışlardı. Seçilmiş on kişinin de yüzü mutlulukla gülüyordu. Amerika
sokaklarına çıkar çıkmaz bu seçilmiş on kişi bir yere götürüldü ve
imtihan yapıldı. Herkes usta olduğu konuda hünerlerini göstermiş ve
kimse seçilmedi damgasına maruz kalmamış idi. Liderleri imtihan
sonrasında hepsini sokağa bıraktı ve belli bir yer verdi. Her hafta sonu
pazar günü bu gösterilen mekanda buluşulacaktı. Herkes dağılmaya
hazırlanırken Lider dedikleri adam Vasiliyi bir köşeye çekmiş ve
konuşmaya başlamıştı:
Sence etkilenmiş
görünüyor muyum Vasili? Bilmem beklide gerçekten de etkilendim. Sana
güveniyorum veya güvenmek istiyorum. Bir tane oğlum var. O benim tek
varlığım ve ona zarar gelmesi istemiyorum. Onu koruyacaksın ama eğer bir
kılına zarar gelirse senden bilerim ve seni öldürürüm. Anladın mı beni ?
Diye soran liderine ciddiyet ile kafasını onaylarcasına
salladı ve bu suskun çocuk konuşmaya başladı.
Bana karşı olan bu güveniniz beni sevindirdi efendim.
Minnetimi sunarım. Oğlunuza canımmış gibi bakacağıma emin olabilirsiniz
ama bir an önce onunla tanışmamın iyi olacağını düşünüyorum. Yinede
sizin layığınızdır. Ne zaman nerede tanışmamı isterseniz her zaman
emrinizdeyim.
Demiş ve bakışlarını
liderinden kaçırarak yere izlemeye başlamıştı. Lideri yüksek sesle
gülmüş ve Vasili’ in kafasını kaldırıp kendini takip etmesini işaret
etti. Baya bir yürüdükten sonra bir garaja girdiler. Lider anahtarı
havaya fırlatmış ve bu hamlede Vasili’ in beklemediği bir hamle olduğu
için anahtarı yakalamak için uçmuş ancak yakalayamadan yere düşmüştü.
Neyse ki anahtar Vasili’ in göbeğine düşmüş ve oda bozuntuya vermeden
hemen kalkmış üstünü silkeleyip arabaya girmişti. Direksiyon koltuğunda
oturmasına rağmen nereye gideceğini hiç bilmiyordu. Lideri suskun ve
ağırlığını koruyan bir adamdı. Bu yüzden yolu tarif ederken el
işaretlerini kullanıyordu. Vasili kendine gösterilen yolu izlemiş ve
sonunda liderinin evine gelmiş arabayı demir kapıdan içeri soktuğunda
yavaşça park etmiş arabadan çıkıp liderinin kapısına açmaya
koşuşturmuştu. Kapıyı çekip açtığında lideri dışarı çıkmış ve Vasili’ in
yanaklarına aferin dercesine iki tokat atmıştı. Kapıya kadar Vasili
liderine eşlik etmiş ve arkasında durup bir koruma vaziyeti görüyordu.
Çok yakınlaşmamış mesafesini iyi koruyordu. Kapı açılmış ve liderin
çocuğu dışarı çıkmış idi. Vasili ile tanışmaya başlamıştılar. Yakın
zamanda çok yakın arkadaş olmuşlar ancak Vasili haddini biliyor ve
arkadaşlığın sınırını zorlamıyordu.
“Vasili… Vasili… Vasili… Vasili diyorum be adam !”
Vasili bu sözler ile kendine gelmiş ve bir an için
geçmişine dönmüştü. Çocukluğuna dair her şeyi hatırlıyor ve çok
düşündüğü için unutmaya şansı olmuyordu. Vasili bir barda oturuyor ve
yanında liderinin oğlu Marco vardı. Elindeki viskiye baktığında içindeki
buzların eridiğini ve viskinin sıcak olduğunu görmüş “ Bu kadar uzun
bir süredir geçmişimi mi düşünüyordum? “ diye geçirmiş idi içinden.
Marco, Vasili’ e kalkmasını işaret etmiş Vasili de elindeki içkiyi
fondip yaptıktan sonra cebinden çıkardığı bir miktar parayı masanın
üstüne bırakıp barmene işaret yaptı. Vasili, Marco’ un peşinden arabaya
gitti ve arabanın direksiyon koltuğuna oturup sürmeye başladı. Marco
Eve. demişti ancak Vasili eve sürmek yerine bir köprünün alt kısmına
sürmüştü arabayı. Arabadan indiğinde Marco’ un kapısına koştu ve kapıyı
açıp Marco’ u yakasından yakaladı ama bu dışarıya çıkması için yardım
edilmesi gereken bir durum değildi zaten edilse bile neden yakasından
tutulsun ki… Vasili, Marco’ u yakasından tuttuğu gibi dışarıya attı.
Yere düşmüş ve geriye doğru sürünür bir şekilde konuşmaya başladı:
” Baban öldükten sonra biri beni öldürmeye çalıştı. Bunu
sende biliyorsun ama şöyle bir durum var ki benim işimi bana öğretmeye
çalışan biriydi ve onu öldürdüm. Öldürmeden önce ona bir şey sordum.
Oda: Beni Kim Öldürtmeye Çalıştı? Daha acemiymiş hemencecik
söyleyiverdi. Neden Marco? Neden yaptın bunu bana ?”
Demiş ve silahını çıkarmış beklemeye koyulmuştu. Marco’ un
konuşmasını bekleyecekti ama daha sonra ne fark eder ki diye düşünüp
silahını Marco’ a çevirdi. Dört el ateş ettikten sonra Marco’ un cansız
bedenine bakarak tükürdü. Arabayı da bırakıp yayan olarak burayı terk
etti.
| |
|
Oliver H. Whisper
Müdür | Tılsım-Muska Profesörü
Mesaj Sayısı : 328
Lakap : Oll, Hec, Who
Kayıt tarihi : 28/08/09
Rp Puanı
Rp Puanı:
(100/100)
| | Konu: Geri: Xealoth Stormrage Çarş. Haz. 30, 2010 4:08 am | |
| Uzunluk: 20/20
Betimleme: 35/35
Renk Uyumu: 15/15
İmla: 13/15
Noktalama: 14/15
Toplam: 97 Puan | |
|
