Ad-Soyad:Kate Alice
Anderson
Örnek Rpg:
Mitolojik
Maceram
Benim bu maceralı hikayemi
okumak üzereyseniz sizi şimdiden uyarayım.Bir melezin hayatı asla sakin
değildir.Yani siz sakin bir hayatı seviyorsanız hemen bilgisayarı
kapatın ve o sakin hayatınıza dönün.
Sizi uyaran kişiyi tanımaya
hakkınız var.
Ben Kate şu dakikaya kadar hayatımı
normal(olabildiğince) bir şekilde geçiriyordum.Taa ki annem bana durumu
açıklayana kadar..Ben bir tanrının çocuğuymuşum ve bu bana özel güçler
veriyormuş.
Tabii bunu öğrendiğim günden beri canavarlar peşimi
bırakmadı.Ben de evden kaçtım.
Bu arada size fiziksel görünüşümden
bashediyim.Kumral rengi saçlarım kahverengi gözlerim var ve o gözler
ağzımın söylemediğini size çok iyi anlatır.Uzun boyluyumdur.Ve
hızlıyımdır.Kuvvetli bir yapım vardır.Bu yüzden başımı bir çok kez
beladan kurtardım.
Ve şimdi kaçıyorum ama nedense içimde
gözleniyormuşum gibi bir his var.
Poseidon’un Gözünden….
Kate sabahtan beri Melez Kampına gitmek için
koşturuyordu.
Şu ana kadar kaç canavarla savaşmıştı acaba? 20-30. Oysa
daha yolu
çok uzundu.Ve daha nelerle karşılaşacağını bilmiyordu.Bir
cehennem
tazısı evine kadar gelmiş ailesine ve ona zarar vermişti.Oysa
bir
tanrının çocuğu olduğunu duyduğunda ne kadar da sevinmişti.Şimdi ise
evinden kaçıyordu.Ama buna hem pişmandı hem değildi.Kaçmıştı,çünkü
başka
canavarların da gelip saldıracağını biliyordu ve ailesini
korumalıydı.Pişmandı
çünkü ailesinden onu götürmesini istese şimdiye
varmış olabilirdi."Keşke ailemden yardım
isteseydim."diye düşündü.Sonuçta onlar
dememiş miydi? Yardıma
ihtiyacın olduğunda biz hazır olacağız.Oysa şimdi
kaçıyordu."Yardım et,lütfen ailem kim
bilmiyorum ama madem benim babamsın bana yardım et."İlk başta ona yardım etmeyi düşündüm ama kendi başına
halletse
daha iyi olucaktı.O anda arkasından bir ses duydu.Dönüp
baktı.Hiçbir
şey.Hiçbir şey yoktu.Neden olsun ki.Yardım istemesi bile
saçmaydı.O
anda böyle düşündüğü için ona çok kızdım tabii.Yine de
koşmaya
başladı.Anlaşılan canavarlar ona dinlenecek zaman
bırakmayacaktı.Eh 3
büyüklerden birinin çocuğu olursa böyle olur.Elinden
geldiğince
hızla koşmaya devam etti.Ama hala arkasından sesler
duyuyordu.Az sonra
ona canavar(Tanrı olduğum için peşinden neyin koştuğunu tabi ki biliyorum) yetişecekti .Daha da hızlı bir biçimde
koşmaya devam etti.30 dakika kadar sonra önüne bir kiklop(Tek gözlü
dev.Mitoloji
canavarı) duruyordu."Bunlarla
daha önce
de savaştım.Tanrılarım neden bunlar hep bana geliyor ki." Diye düşündü.Bu kız acaba hala anlamıyor mu?Bu
canavarlar
melezler için çok büyük bir tehtid.O bunları düşünürken
kiklop
saldırıya geçti.Annesinin ona verdiği ilahi bronzdan yapılmış "Kırmızı Hançer" adını verdiği silahını kullanmakta artık ustalaşmıştı.Annesine bu silahı ben deniz köpüklerinden
yaparak vermiştim.
Bu yüzden kiklopla savaşması 5-6 dakika
sürdü.Ama dövüşmeyi gerçekten öğrenmiş görünüyordu.Kiklop ona ilk olarak koşarak yaklaşırken Kate onun iri cüssesinin verdiği hantallıktan ve tek gözlü olmasından yararlanarak hemen kenara çekildi ve karnına hançeri sapladı.Bu canavarı yaralamıştı ama yetmiyordu işte.Ardından kiklop yine ona doğru gitmeye başladı.Anlaşılan elleri dışında bir silahı yoktu ve bu Kate için daha iyiydi.Kate de hiç düşünmeden saldırıya geçti.Bu sefer de kiklop daha koşarken koluna hançerini sapladı.Bu küçük bir saldırı olabilir ama canavar zaten kötü bir yara almıştı.Bu saldırıdan sonra da daha fazla dayanamadı ve toz bulutuna dönünüşüp yok oldu.Yine de çok zaman kaybetmişti.
Ama nerden geldiğini anlamadığı bir ses ona "yaklaştın" diyordu "çok az kaldı". Tabii ki de ona bunu söyleyen bendim kızıma biraz yardım etsem ne olurdu ki.
Koşmaya devam etti.İşte oradaydı.Melez
Kampı oradaydı.İçini bir sevinç dalgası sardı.Oraya ulaşmalıydı."Keşke
babamın hangi tanrı
olduğunu bilseydim." Diye düşündü.Merak
etme
diye geçirdim içimden sana kampta söylerler.Tabi ben bunu der demez
hemen kampa gittim.Ben bunları yaparken onun içini de başka düşünceler
kemiriyordu.
Ben mi?O bir
şeyler düşünürken kampa
gitmiş Kheiron’la konuşmuştum.Zavallı yaşlı
sentor (Mitolojide at-adam) bir tanrıyı karşısında görünce ne
yapacağını şaşırmıştı.Çünkü bir tanrı çoğunlukla bu kampa
gelmez.Yine de ona olayı anlatmış, kızımın geleceğini söyledikten
sonra hemen onaylayıp kampın girişine doğru
koşmaya başlayışını izlemiştim.
Yeniden krallığıma döndüğümde kızım
yine bir şeyler
düşünüyordu ama bu sefer düşüncelerinde telaştan çok
merak vardı.
İkisinin
Gözünden….(Karışık)
Acaba nerede kalacaktı.Onun
geleceğini
biliyorlar mıydı?
Bunu düşünürken oraya varmış olduğunu
ancak
1-2 dakika sonra fark etti.Ata binmiş bir adam ona doğru
geliyordu.1
saniye bu adam ata binmemişti.O bir at-adamdı.Vücüdü insan
şeklindeydi.Omzuna inen saçları vardı.Sakallıydı da .At kısmı ise
bembeyazdı.Ve gerçekten harika görünüyordu.Acaba daha
nelerle
karşılaşacağım?Diye düşündü yine de rahatlamıştı buraya sağ
salim
ulaşmıştı.At adam ona yaklaştı ve şunları söyledi:
-Hoşgeldin Kate, baban bize
geleceğini
söyledi.
-Babam mı?
-Evet.Senin baban POSEİDON.
Kate’in Gözünden…
-Poseidon mu?!Peki neden bana bir şey
göndermedi.Yani en azından bir mesaj, bunu yapmalıydı!Peki siz bunu
nereden
biliyorsunuz ve kimsiniz?Yoksa ben gelmeden önce o buraya geldi
mi?Yani
onu görmeyi kısa süreyle mi kaçırdım?!Olamazz!!
Soruları peşi
sıra söylüyordum ama umrumda değildi.Yorgundum,açtım,susuzdum,korkmuştum,öfkeliydim.Eh tüm bu
duyguları barındıran birinin pek de sakin olmasını bekleyemezsiniz.Oysa
çok sakindi.Bana bir yerden tanıdık geliyordu ama çıkaramamıştım.Belki
ismini
söylese bilirdim.Bana cevap vermesini bekledim.
-Evet baban Poseidon.Denizlerin,fırtınanın,depremlerin
Tanrısı.Ve evet senden önce buraya kısa süreliğine geldi ve benle
konuştu.Bir yarım saat kadar
önce.Sana bir mesaj elbette göndermiş
ki sen buraya gelmişsin.O sen
geldiğinde burada olsa bile
giderdi.Çünkü Tanrıların ve Tanrıçaların
çocuklarıyla doğrudan
ilişki kurmak yasak.Ve bana gelince ismim Kherion.
Bu ismi tanıyordum.Herakles’e (Roma adıyla
Herkül) o öğretmenlik yapmıştı ama ben onun öldüğünü sanmıştım.Demek
daha öğreneceğim çok şey vardı.
Kısa bir yürüyüşün ardından
büyük ev dedikleri yere varmıştık.Oysa ben daha yürümek
istiyordum.Ormanlık alandan geçerken oradaki tenleri ahşap renginde olan
bildiğimiz genç kıza benzeyen bazı -onlara orman perisi
deniyormuş-periler bana el salladı.Göl kenarıda yürürken kendimi suyla
bir hissettim.Sonra voleybol alanından geçtik,satirlerle kampçılar
voleybol oynuyordu.Oradan arenayı gördüm.Burada kampçılar kendilerini
korumayı ve savaşmayı öğreniyorlarmışGerçekten çok güzel bir yerdi.
Benim
kalacağım yerde ayrı güzeldi.Deniz taşlarından yapılmıştı,duvarlarının
renkleri deniz mavisiydi ve bu olay odaya farklı bir hava
katıyordu,en iyisi ise odanın sonunda bir çeşme akıyordu ve içi para
doluydu.Sonradan bu paraların İris’e (Gökkuşağı Tanrıçası) biriyle
konuşmak istediğin zaman adak olarak vermek gerektiğini öğrendim.Ama
bu başka bir hikaye ben odayı anlatmaya devam edeyim. Şu anlık
sadece bir yatak vardı ve oda sadece benimdi.Çünkü 3 büyüklerin (Hades,Zeus.Poseidon)
çocuk yapmama yemini etmiş olmaları gibi bir olay vardı ama sanırım
bu yemini Poseidon’un bozduğu çok açık değil mi?Olsun ben halimden
memnundum.Kardeşim olmadığı için bu odada istediğini yapabilirdim.
Ben bunları
düşünürken Kheiron’un
orada olduğunu unutmuştum.O da dinlenmek
isteyeceğimi düşünmüş olmalı
ki:
-Ben seni yalnız bırakayım. Dedi ve çıktı.
Ben de odamda biraz
uyumaya karar verdim, gerçekten dinlenmeye ihtiyacım vardı.Çok yorgundum.Başımı
yastığıma koyar koymaz uyudum.
Zorlu bir yıl beni
bekliyordu..
Umarım mitoloji olması sorun olmaz...
Konu: Kate Alice Anderson 
Perş. Haz. 10, 2010 4:34 pm
