Eğlence

Konu: Eğlence Çarş. Eyl. 09, 2009 4:10 pm

Kişiler: Veronica B. Herring, Wentworth D. Bullock

Kurgu: Europa Park'ta karşılaşan Veronica ve Wentworth, zavallı, masum mugglelarla biraz eğlenmeye karar verirler.

Zaman: Akşam üzeri

Konu: Geri: Eğlence Çarş. Eyl. 09, 2009 4:27 pm

Bakanlıkta işi biter bitmez kendini sokağa zor atmıştı Ronnie. Mr.Wymfire'la çalışmak ne kadar zevkli olsa da -onu izleyerek çalışmak daha doğru bir kullanım olabilir- hayatı boyunca çalışmaktan nefret etmiş birinin işlerini hevesle yerine getirmesi için yeterli değildi. Gidecek bir evi olmadığı için sokaklarda dolanmaya başladı. Ev işini ne zaman halletmeye kalksa mutlaka bir sorun çıkıyordu karşısına. Ama hayatının geri kalanı da düzenli değilken bunu kim dert ederdi ki...

Sokağın iki yanına sıralanmış dükkanların vitrinlerine baka baka yürüyordu. Beğendiği kıyafetler olsa da canı hiç alışveriş yapmak istemiyordu. Tek istediği biraz eğlenmekti. Her hafta sonu yaptığı alışverişler artık onun eğlence isteğini karşılayamaz hale gelmişti. Belki de biraz hava değişimine maruz kalmalıyım. Hem Alman erkekleri de hiç fena sayılmaz. Bu düşünce hoşuna gitmişti. Bir an bile duraksamadan Almanya'ya cisimlendi.

Uzun zaman olmuştu buraya gelmeyeli. Biraz olsun gülümsetmişti eski anıların yaşandığı bu bölgeler onu. Biraz ileride bir park vardı, Europa Park. İlk Alman sevgilisini burada bulmuştu Veronica. Hızlı adımlarını oraya yöneltti. Kimbilir belki ağına takabileceği başka erkeklerle karşılaşabilirdi burada. Karşısına çıkan ilk kişi şanslı olacaktı. Bunu düşünmek, eski haline döndüğünü işaret ediyordu Veronica'nın. Buraya gelmekle iyi yapmıştı. Tekdüzeliğini biraz olsun kırabilmişti. Kendi kendine gülerek bir banka oturdu ve görünmez oltasını attı caddeye doğru.

Konu: Geri: Eğlence Çarş. Eyl. 09, 2009 7:46 pm

Bugünün, yağmurlu olmasına rağmen bunaltıcı ve basık havası, içinde bulunduğu malikanenin duvarlarını sanki üzerine üzerine doğru itmeye başlamıştı Wentworth'un. Buradan bir an önce kurtulmalıymış gibi hissediyordu kendini. İçine nedeni belirsiz, onu yavaş yavaş, ama etkilerini çok ağır hissettirebilecek bir biçimde içine alan bir sıkıntı çökmüştü. Normalde her zaman bir şeyle meşgul olurdu, şimdi kılını bile kıpırdatası gelmiyordu. İç geçirdi ve geniş, görkemli salonun büyük pencerelerinden dışardaki bahçeye doğru baktı. Bahçe, batmak üzere olan güneşin mayhoş kızıllığıyla birlikte birbirinden farklı, göz alıcı renklere bürünmüştü. Kendini hazan mevsimine iyiden iyiye alıştırmaya başlamış olan doğa, güneşin rengiyle bütünleşince muhteşem birgöz ziyafeti çıkmıştı ortaya. Yine de Went bütün bu davetkarlığa kayıtsız kalmayı başardı ve yanına sadece montunu ve asasını alarak dışarı çıktı. Öylesine bir yerlere gitmek, bazen daha önceden planlayıp gitmeye göre daha eğlenceli olabiliyordu. Malikanenin önüne çıkınca bir an durdu ve nereye gidebileceğini düşündü. Karar vermesi çok uzun zaman almamıştı. Güney Almanya'da biraz vakit harcamak ona iyi gelebilirdi. Belki yolunun üstünde bir Muggle köyüne uğrar, eve dönerken biraz hatırayla dönerdi. Kendi kendine, en az ruhundaki düşünceler kadar belirsiz bir şekilde gülümsedi ve havada olduğu yerde dönerek hafif bir pop sesiyle havaya karıştı.

Geldiği yer, Almanya'nın güneyinde bulunan küçük bir kasabada kurulmuş kocaman bir eğlence parkının ve hemen onu gören daha küçük bir parkın olduğu, oldukça kalabalık bir bölgeydi. Daha açık konuşmak gerekirse, etrafta bir sürü Muggle'ın dolaşıyor olabileceği bir mekandı. Wentworth bir eğlence parkının şaşaalı girişine ve birbirinden değişik bin tane oyununa, bir de diğer tarafta bulunan sade, mavi ve yeşil tonlarının mükemmel bir uyumla bezenmiş olan parka baktı. Europa Park bayağı bir dolu olmalıydı, ancak burada da onun eğlenmesine yetecek kadar insan vardı. Can sıkıntısı katsayısını artırarak içinde büyümeye devam etmişti, ve bundan kurtulabilmek için her şeyi yapmaya razıydı. Bu, Muggle'lara didişmek bile olsa yapardı bunu. Parka doğru yürürken banklarda oturan, siması tanıdık gelen genç bir bayan gördü. Kaşlarını hafifçe çatarak oraya doğru yaklaştı, kadın elindeki bir şeyle meşgulmüş gibi görünüyordu, başı önüne eğikti. Sonra, elindeki şey her neyse onu yola fırlattı. Biraz daha yakınına gidince, Went onun Veronica olduğunu fark etti, bir bakanlık görevlisi. Onun dikkatini çekebilmek için boğazını gürültüyle temizledi ve Veronica ona bakınca, " İyi günler, bayan Herring. Sizi bugün buralara getiren şey nedir? " diye sordu kayıtsız bir ses tonuyla. Cevap almak için değil, sadece aralarındaki anlık sessizlik bozulsun diye.

Konu: Geri: Eğlence Çarş. Eyl. 09, 2009 8:42 pm

Karşıdan gelen birini fark ettiğinde, rüzgarın dağıttığı saçlarını düzelterek en tatlı gülümsemesini takındı Veronica. Londra'ya eli boş dönmek istemiyordu. Ama bu iyimser hali pek uzun sürmemişti. Karşıdan gelen Mr.Bullock'tan başkası değildi. Fark edilir bir karizmaya sahip olmasına karşın Veronica'nın beklediği tam olarak bu değildi. " İyi günler, bayan Herring. Sizi bugün buralara getiren şey nedir?" Adamın kayıtsız ses tonu dikkatini çekmişti Ronnie'nin. O da Veronica'yı görmeyi ummuyordu anlaşılan. Bunun üzerinde çok durmadan cevap verdi. " Sadece can sıkıntısı Mr.Bullock." Bu cevabının kısa, yetersiz hatta oldukça soğuk durduğunu fark etti kelimeler ağzından çıktığında. Durumu toparlamak için düşünme payı bırakmış gibi gözlerini gökyüzüne dikerek konuşmaya devam etti. " Bulutlar gizemli görüntülerine rağmen bazen insanı sıkıntıya boğabiliyor." Böylesi çok daha iyiydi.

Kısa bir sessizlikten sonra adamın hala ayakta durduğunu fark edince mahcup bir ses tonuyla " Ah, oturmaz mıydınız Mr.Bullock?" diyerek oturması için yana kayarak yer açtı. " Siz neden buradasınız?"

Konu: Geri: Eğlence Perş. Eyl. 10, 2009 11:24 am

“ Sadece can sıkıntısı Mr. Bullock.” Demişti Veronica gayet soğuk bir ses tonu ile. Ardından çehresini gökyüzüne doğrultup birkaç saniye duraksadıktan sonra “ Bulutlar gizemli görüntülerine rağmen bazen insanı sıkıntıya boğabiliyor. “ kelimelerine bekçilik etmişti. Wentworth bu durumdan hoşlanmıştı sessizce ayakta bekledi olan biteni anlayıp, etrafına bakındı belki bir eğlence bulabilir diye. Alaca karanlığın en tatmin edici noktasındaydılar. Güneş biraz daha kendini gizlese karanlığın her yeri buhrana sokacağı muhakkaktı. İkisi de sessizliğin içinde kaybolmuşlar payidar bir olgu içinde seyrederken Veronica bakışlarını Wentworth’a çevirmişti. Biraz çekinme ve mahcupluğun verdiği tepki ile “ Ah, oturmaz mıydınız Mr. Bullock? “ sözcüklerini bir çırpıda söylemişti. Wentworth yüzündeki sinsi gülümseme ile Veronica’nın kayarak boşalttığı yere yavaşça kendini bıraktı. Sessizliğin hakim olduğu dakikalarda Veronica’nın “ Siz neden buradasınız? “ demesi sessizliği karanlığın içine gömmeye yetmişti. Anlamsız öldürülen zamana daha fazla dayanamıyordu. Çeşitli arayışlar içerisindeydi. Tüm kinini nefretini boşaltmak istercesine etrafına lanetler okuyor, kendine eğlence arıyordu. Anlamsız insanlarla süslenmiş basık sokaklarda, tiksintisini belli eden bakışlar atıyordu. Vücudu olanaksız bütünleşmeler içinde hareketli ve zihni burnundaki kan kokusu ile şahlanmış bir aksiyon isteğinde derin sükûnetlerin ayrı bir tadı ile adımlarının son bulmayacağı korkusu sarmış bir biçimde hızlanıyor, bu hızlanma bazen o kadar çok artıyordu ki nefes alışverişleri bir boğayı andırırcasına sert ve pervasız oluyordu. Fetvasız bakışlar altında gizlenmiş öfkesi ile dakik olmayan nefesini iyice geciktirerek parçalanmış öfkesini toparlamaya çalışıyordu. Bu kelimelere odaklanması zor olsa da “ Susadım sadece. Ayrıca bana Wentworth dersen sevinirim, Veronica. “ demişti, mizahken bir ses tonu ile. Yüzündeki sinsi gülümseme ile Veronica’nın beyaz, bir ölüyü andıran suratına derdini anlatmak istercesine bakıyordu…

Konu: Geri: Eğlence Perş. Eyl. 10, 2009 3:07 pm

Geldiğinden beri ayakta dikilen genç adamın oturması ve Veronica'nın sorusuna cevap vermesi arasında geçen sürede çoktan başka konulara kaymıştı kızın düşünceleri. Normalde umursamayacağı nezaket kuralları gereğince ona oturmasını teklif etmesinin pişmanlığı çoktan sarmıştı Ronnie'nin çevresini. Kendi sözcükleriyle bir bataklığa dalmıştı ve bir başkasının yardımı olmadan kurtulması imkansızdı artık. Önünde uzanan dakikaları daha çekilir kılmasında ise kendinden başka ihtiyacı yoktu. Hogwarts'ta müdür yardımcısı olmasından başka hakkında hiçbir bilgisi olmadığı adama çevirdi bakışlarını. Her büyücüyü en zayıf anında vurarak ele veren gözleri, bu adamın kapalı perdeler misali en ufak bir sır vermeyi reddeden en sadık hizmetkarları gibiydi. Mavi ve yeşilin tonlarının bir araya gelip hareler oluşturduğu bu gözlerden genç adamın o anki hislerini okumak, ölümyiyenler tarafından esir alınmış bir cadının kurtulmasından daha zordu Veronica için. Pişmanlığından eser kalmamıştı artık içinde. Tek istediği adamın düşünceleri önündeki sis perdesini kaldırarak gerçek yüzünü görmekti. " Susadım sadece. Ayrıca bana Wentworth dersen sevinirim, Veronica." Sonunda gelen bu cevap, ilgisiz sorulmuş bir sorunun ardından verilmiş olsa da Veronica'yı tatmin etmenin ötesinde, içten gelerek gülümsemesini de sağlamıştı. Bunda, Wentworth'ün yüzünde oluşan sinsi gülümsemenin katkısı da azımsanamazdı. Genç cadı yüzünde muzipçe bir ifadeyle çok geçmeden karşılığını verdi. " Peki öyleyse Wentworth, susuzluğunu gidermek için ne yapmak istersin?"

Konu: Geri: Eğlence Perş. Eyl. 10, 2009 3:29 pm

Wentworth eğlenceli kişiliğini her yerde herkese karşı sergilemeyi severdi. Veronica *Susadım* cevabına gülmüştü. Çehresindeki gülümsemenin bıraktığı izler henüz geçmemişken “ Peki öyleyse Wentworth, susuzluğunu gidermek için ne yapmak istersin? “ sözcüklerini bir solukta sarf etmişti, Veronica. Wentworth etrafı inceleyen bakışlarına son buldu ve Veronica’nın bakışlarına karşılık vermişti. Yüzündeki köpeksi gülümseme kendini aşarak daha acımasız ve pervasız bir hal almıştı. “ Görmek ister misin? “ diye sorunu sormuştu ki bu sırada asasını çoktan hazırlamış ve elinin altında gizliyordu. Veronica onaylar bir biçimde başını sallamasının ardından Wentworth, asasını “ Everte Statum “ sözcükleriyle süsleyerek on metre ileride sendeleyerek yürüyen ihtiyar bir muggleye doğru sallayarak yöneltmişti. İhtiyar havalanıp bir anda havada parendeler atarak yere düşmüştü. Bu durum Wentworth’un o kadar çok hoşuna gitmişti ki kahkahalarla dizine vuruyordu. Aslında Wentworth ne yapıyordu? Yanında ki Esrar Dairesi başkanıydı. Karanlık tarafta olmasına rağmen bakanlıkta çalışan birine pek güvenmezdi. Bunun verdiği hisle birden kendini toparladı ve yüzündeki gülümsemeyi zorda olsa içinde boğmayı başarmıştı. Gülümsemesini zar zor tutarak bakışlarını tekrar Veronica’ya yöneltmeye çalıştı fakat başaramadı. Başını eğerek ve tıksırarak “ Daha kanlısına ne dersin? “ demişti. Bunun ardından daha fazla dayanamadı ve bakışlarını tekrar aptal muggleye yönelterek sinir bozucu bir kahkaha tufanı içine sürüklenmişti…

Konu: Geri: Eğlence Cuma Eyl. 11, 2009 5:19 pm

" Görmek ister misin?" Hafif tereddütü olsa da Wentworth'ün yüzündeki gülümseme gerçekten eğlenceli bir şeyler yapmayı planladığını gösteriyordu. Eğlencenin olduğu her yerde bulunmaya hazırdı zaten Veronica. Onayladığını belirtmek için başını hafifçe salladıktan sonra olacakları izlemeye başladı. " Everte Statum" sözlerinin adamın dudaklarından dökülmesiyle beraber ileride duran yaşlı bir adam havada taklalar atmaya başlamıştı. Ne kadar riskli birşey olsa da yaptığı, gerçekten eğlenceliydi. Wentworth'ün kahkahalarına karşılık Veronica'nın yüzünde sadece bir gülümseme belirmişti. Bu görüntü uzun süredir beslemediği canavarı ortaya çıkarmış ve açlığı bakışlarını av arayan bir vahşi hayvan gibi keskinleştirmişti. " Daha kanlısına ne dersin?" Ne diyebilirdi ki? Doyurulmayı bekleyen ve bu uğurda hiçbir şeyi önemsemeyen bir canavar vardı içinde. Hiç düşünmeden yerde acılar içinde kıvranan adama ardı ardına lanetler savurabilirdi ama bu kadar mugglenin arasında yapamazdı bunu, o kadar cesareti yoktu, hiçbir zaman olmamıştı. Ama buna cesareti olan birisini de engellemeyi düşünmüyordu. Acı çektirmenin açlığını, başkasını izleyerek bastırabilirdi, bir süre için... " Sahne sizin Wentworth."

Konu: Geri: Eğlence Paz Eyl. 13, 2009 2:18 am

Wentworth muggle ihtiyarın havada uçup acıyla yere düşen iğrenç vücuduna bakarak gülerken Veronica ne istediğini düşünüyor gibiydi. Gördüklerinden zevk alan ve etrafı vahşi bir açlıkla izleyen gözleri yerde yatan muggleyi izliyordu. Bu eğlenceyi kaçırmak istemeyen bir canavarın edasıyla " Sahne sizin Wentworth. " dedi ve avını bekleyen bir aslan gibi Wentworth'un yapacaklarını izlemeye koyuldu. Wentworth bu cevabı duymuş olmanın verdiği memnuniyetle kötülüğün tam anlamıyla belirgin olduğu gülümsemesini yüzüne yerleştirerek bir kaç adım öne gidip adama biraz daha yaklaştı. Metamorphmagus olmanın kazandırdığı avantaj ile tanınmaz bir biçimde değişmişti. Asasını, suratı onca yılın izi olarak yerleşmiş kırışıklardan geçilmeyen, acıyla kasılmış bir şekilde titreyen muggle ihtiyara doğru uzattı ve büyük bir zevkin getirdiği bir çığlıkla " Crucio... " diye haykırdı. Yerde seğirterek kıvrılan iğrenç vücuda hem büyük bir hazla hem de tiksinti dolu bir bakışla bakıyordu Wentworth, bu haz karşısında kendini kaybetmiş çevresindeki diğer muggleleri görmüyor ve umursamıyordu. Acı karşısında kendinden geçmek üzere olan ihtiyarın artık dayanamayacağını hareketsiz kalan vücudundan anlayan Wentworth, asasını ihtiyarın üstünden çekti bir anda. Bu kadar şeyi gördükten ve yeterince acı çektiğinden emin olan Wentworth artık onun yaşamasının bir nedeni olmadığını düşünerek asasını tekrar iğrenerek baktığı muggle ihtiyarın döndürerek hevesi kaçmış biri olarak "Avada Kedavra " diye tısladı. Sonra dönüp Veronica'ya büyük bir hırsla bakarak " Bu beni pek kesmedi. " deyip tek kaşını kaldırdı ve tekrar dönüp çevresine bakarak kendine yeni bir av aramaya koyuldu. Daha doğrusu aramak değil de seçmekti yaptığı; bu seferkinin daha genç, daha dayanıklı olmasını istiyordu. Aradığını bulması pek uzun sürmedi. Yüzündeki bütün çizgileri belirgin bir halde yüzünü karatan bir gülümsemeyle ileride kaykayıyla dolaşan çocuğu gözünü kestirip asasını ona doğru çevirerek " Accio... " dedi zevkle. Kaykayıyla birlikte hızla ona doğru gelen çocuğa büyük bir arzuyla bakıyordu, yok etme arzusu bedenini iyice sarmıştı. Daha çocuk tam yanına varmadan asasını kaldırarak nefretle haykırdı. " İncendio Duo " Çocuk kaykayının ondan bağımsız bu şekilde hareket etmesinin şaşkınlığını daha yeni yaşıyorken bir de Wentworth'un büyüsünün çarpmasıyla iyice aklını kaybetmiş bir şekilde sert bir şekilde arka üstü düşerek kendini kaybetmiş, yanıyordu. Wentworth hala genç muggleye dönük olan asasını sert bir şekilde sallayarak, kendinden geçmiş iğrenç mugglenin vücudunu kendi önüne gelmesini sağladı. İğrenerek kendini kaybetmiş genç yüze bakarak hıh diye bir ses çıkarıp asasını direk çocuğun yüzüne tutarak " Aquamenti " dedi. Asasının ucundan fışkıran sular sert bir şekilde gencin yüzünü dövüyor, sırılsıklam olmasına neden oluyordu. En sonunda kendine gelen çocuğa bir ucubeye bakar gibi bakıyor, kenarı seğirten dudağında kayık bir gülümsemeyle izliyordu. İhtiraslı bir ses tonu ile Veronica’ya hitaben “ Katılmayacak mısın? “ dedi…

Konu: Geri: Eğlence Çarş. Eyl. 16, 2009 9:14 pm

Yanında oturan adamın acımasızlığı Ronnie'yi şaşırtmıştı. Bu kadarını o da beklemiyordu, üstelik çevrede muggleların çokluğuna rağmen bunu yapması cesaretten öte, vahşi bir hayvanın acıktığında bulunabileceği davranışları anımsatıyordu. Önce Crucio, ardından gelen Avada Kedavra, Veronica'nın bedeninin işleyişini bozmuş, kalp atışları hızlanmaya başlamış, tüm vücudu saldırmak için hazır hale gelmişti. Hala gözlerini ihtiyar adamın cansız bedeninden alamamışken Wentworth ona döndü ve gözlerinde büyük bir hırsla " Bu beni pek kesmedi." diyerek Ronnie'yi biraz daha kışkırtmayı başardı. Genç cadı asasını etrafta savurmamak için kendisini çok zor tutuyordu artık. Ama yine onun hamle yapmasına fırsat kalmadan Wentworth bir av bulmuştu bile. Accio'yla kendisine doğru çektiği kaykaylı çocuğun suratındaki şaşkınlık ifadesi neredeyse Veronica'yı kahkahalara boğacaktı ama kendisini tuttu. " İncendio Duo" Yerde alevler çocuğun çevresini sarmışken parkın yakınından geçmekte olan birkaç muggle dehşetle olanları izliyordu. Parktakilerse çoktan korkuyla kaçmışlardı. " Aquamenti" Tekrar yerde yatan çocuğa baktı Ronnie. Yeterince acı çekmiş görünmüyordu ama o Wentworth'ün oyuncağıydı. Başkalarının kullanılmışlarıyla oynamak Veronica'ya göre değildi. " Katılmayacak mısın?" Can yakma arzusuyla yanıp tutuşurken bu davete asla hayır diyemezdi. Cebinden asasını çıkartıp çevresine bakınmaya başladı. Herkes korkup kaçmışken nasıl dişine göre bir av bulabilirdi ki? Ayağa kalkıp biraz bakındıktan sonra aradığını bulmuştu.

Biraz ileride genç bir adam elinde gazetesi sayfalara göz gezdiriyordu. Parkta olan bitenden haberi yok gibiydi. Veronica gülümseyerek hemen o tarafa doğru yöneldi. Asasını gizleyerek adamın yanına gitti. " Merhaba, sanırım kayboldum. Otelimi bulmamda yardım edebilir misin?" En tatlı gülümsemesini takınarak kaybolmuş turist rolünü oynuyordu ve görünüşe göre başarılı da olmuştu. Adamın yüzündeki şaşkın ifade yerini hemen gülümsemeye bırakmıştı. " Elbette neden olmasın?" Veronica adamın koluna girerek onu Wentworth'ün olduğu tarafa doğru götürmeye başladı. Boşta olan eli de asasında duruyordu. " Bir dakika!" Diyerek adamı durdurdu ve hiçbir şey söylemesine fırsat bırakmadan sessizce mırıldandı. " Conjuctivitis." Görüşünü bozan bu büyü, adamın nereye gittiğini görmesini engelliyordu. Yüzündeki şaşkınlık ve endişe karışımı ifadeyle, adam birazdan başına gelecekleri hissetmiş gibiydi. Genç adam elleri yardımıyla yönünü saptamaya çalışırken Veronica'nın sözlerinden kaçmasının imkanı yoktu. " Sectumsempra!" Vücudunda oluşan yaralardan oluk oluk kanlar akarken adam daha fazla dengesini sağlayamayıp yere düştü. Çektiği acının göstergesi olan çığlıklar bir melodi gibi Veronica'nın kulaklarını okşuyordu. Yere eğilerek yavaşça adamın suratına yaklaştırdı yüzünü ve sertçe dudaklarına değdirdi kendininkileri. Islak ve tuzlu sıvının tadını alabiliyordu. Adam onu uzaklaştırmaya çalışsa da zayıf kalmıştı ve Ronnie karşısında yapabileceği pek bir şey yoktu. Kanın tadı hala ağzındayken yüzünü çekti ve ayağa kalktı. Dudakları adamın kanına bulanmıştı ama umursadığı yoktu genç cadının. Açlığını gidermişti bugün için ve bir süre daha onu idare edebilirdi bu. " Devam ediyor musun?"

Konu: Geri: Eğlence Paz Ekim 11, 2009 9:51 am

Bitiş